Niloya’yı tanır mısınız? Çocukların sevdiği bir yerli çizgi film karakteri. Her gün televizyonda, arkadaşları ile kaplumbağası Tospik ile oyunlar oynar, şarkılar söyler. En sevdiği arkadaşı da Mete.Kızım hem Niloya’yı hem de Mete’yi çok sever, tv’de izler.
Kızımın yanından ayırmadığı peluşları vardır, onları almadan hiç bir yere gitmez, onlarla uyur. Ara ara değişir bu peluşlar, bazen peluş hayvanlar bazen sevdiği karakterler, ama hep vardır biri, ona eşlik eden, güven veren, yumuşak , sessiz bir arkadaş.Bir ara Niloya bebekleri, farklı boylarda ve konuşan şarkı söyleyen Niloyalara takmıştı. Okula onunla gidiyordu, sınıfta sessiz bir anda düğmesine basınca Niloya ve arkadaşlarının şarkısı çalmaya başlıyor, Lalalaylayla lalalaylayla lalalaylay la la la, Niloooya Niloooya, Niloya derler adıma, Niloooya Niloooya ,fırçamda rengarenk boya… Şarkı söyleyen Niloya sınıfta ortam bozmasın diye ‘küçük bir ameliyat’ geçirdi, sınıfta sessiz sedası oturmaya başladı.Bir zaman sonra kızım hevesini alınca, arkadaş olarak bu sefer Mete ‘yi seçti,gittik onun bebeğini aldık . Yeni arkadaşı Mete , her yere onunla gidiyoruz. Mete, kızım ve ben beraber geziyoruz.
Derken , resmi bir işlem için SGK’ya gitmem gerekti , kızımla ve tabi Meteyle beraber işlemler için Göztepe SGK’ya gittik. Bu resmi daireler biraz ürkütür beni.Eskiden binalar daha kasvetliydi, şimdi neyse modernleşti ama devlet işleri, süreçler, sıralar, beklemeler,uzun süren işlemler,öncesinde geriyor insanı. Bir de özel durumu olanbir çocukla, sıkılır mı, çıkar mı gider mi, acıkır mı, tuvaleti mi gelir, her şeyi düşünmen hazırlanman gerekir. Ben böyle yerlere gitmeden önce kızıma,nereye gideceğimizi, yapmamız gereken işlemleri anlatırım, , ne yapacağımızı açıklarım, onu mental olarak hazırlamaya çalışırım. Yeni ve kalabalık yerler onu tedirgin eder, en azından gitmeden zihninde canlandırmasına yardımcı olurum, sürprizler bilinmedik durumlar onun güvende olma duygusunu azaltır çünkü.Bana bu konuda Mete de yardımcı oldu.
SGK’ya girip işlemlerimiz için beklerken, kızıma sabırlı davranıp, sessiz durur ve bana yardımcı olursa, işimiz bittiğinde yolun karşısındaki Kahve Dünyası’nda oturup dondurma yiyerek keyif yapabileceğimizi söyledim. SGK kalabalık değildi, işlemlerimiz Allah’tan hızlı bitti ve binadan çıktık ve söz verdiğim gibi Kahve Dünyası’na gittik.
Güzel bir hava, işlem hızlı bitince ben de keyiflendim, dondurmalarımızı dışarda yiyelim dedik. Servis biraz yavaş bakan yok.İçeri girdik oturduk, dondurmalarımızı yedik.O sırada telefon geldi , kalkmak durumunda kaldık,hızlı bir şekilde hesabı ödeyip oradan ayrıldık.
Eve geldik, aaa Mete yok. Kayıp, unutmuşuz . Nerde olabilir, gittiğimiz bir yerde kalmış. İlk başta belki biraz Mete’siz liğe alışır dedim, pek üstünde durmadım. Üzerinden 2 gün geçti kızım bu arada peluşlarla oynadı biraz avundu gibi ama en sonunda Mete Mete diye tutturmaya başladı. Taktı mı takar, sürekli sorar, Mete’yi bulmamız lazım.Fakat nerede kaldığını tam hatırlamıyoruz. Kaybolduğu gün bir kaç yere uğradık, sonra SGK’ya gittik, Kahve Dünyası filan acaba nerede kaldı? Bu yerler evimize yakın da değil hemen gidip bakalım, ya yeni bir Mete alıcaz ya da gittiğimiz yerlere tek tek uğrayıp sorucaz bulmaya çalışıcaz- tabi başkası almadıysa. Yeni Mete almak hızlı çözüm fakat kaybettiği şeyi hemen yenisini alarak telafi etmek de istemiyorum, bu sefer hep aynı şeyi bekleyecek.
Neyse, ben bir SGK’yı telefon ile arayayım da şansımızı telefonla deneyeyim dedim, internetten Göztepe SGK numarasını buldum, aradım.
‘iyi günler, 4B servisinde Lale Hanım orada mı?
‘Hayır, henüz gelmedi’
‘Pardon bir şey soracaktım,ben geçen gün kızımla gelmiştim oraya, acaba peluş bir bebek var mı orada ,kızım bir yerde bırakmış da bulamıyoruz. Acaba orada unuttuk mu diye size sorayım dedim.’
‘Ben görmedim ama bir dakika Müdür Bey’e sorayım.Saadeddin Bey, burada oyuncak kalmış mı, geçen gün bir kadın gelmişti, çocuğuyla, peluş bebeğini unutmuşlar. Gördünüz mü hiç oyuncak?Hı ,yok mu?
Hanımefendi yok burada değil’
‘Peki teşekkür ederim, iyi günler.’
Olumsuz cevabı alınca bir sonraki durağımız Kahve Dünyası’nı aramak için telefonunu araştırıyorum . Bir sürü telefon çıkıyor ama minibüs yolunda adresi görünen dükkanı arıyorum.
‘Merhaba, yeriniz SGK’nın karşısında mı ? ‘
‘Evet, buyrun?’
‘Geçen gün kızımla dükkanınıza gelmiştik, orada bir oyuncak unutmuş olabiliriz. Acaba buldunuz mu peluş bir bebek?Erkek bebek, Mete, Niloya’nın arkadaşı??
‘A evet , burada var bir oyuncak, kenara koyduk onu. ‘
‘ Ayyy harika, çok teşekkürler,tamam biz hemen geliyoruz!!’
Bu müjdeli haberi kızımla paylaşıp hemen yola çıkıyoruz. Yoğun bir trafik var ama heyecanla Mete’ye gidiyoruz. Kahve Dünyası’na girince, telefonda konuştuğum arkadaşı buluyorum ve büyük kavuşma anı… Dükkandaki arkadaş çok şeker, kızıma ‘ Mete çok ağladı diyor’)
Neyse hepsi geride kaldı Mete) kızımla buluştular sonuda.
E bunu kutlamak lazım, kafede oturuyoruz,dondurmalarımızı yiyoruz, ve teşekkür babında bahşişimizi bırakıp mutlu mesut evimize dönüyoruz, Mete, kızım ve ben.